Το παζλ των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων

Της ΜΑΙΡΗΣ ΠΙΝΗ

Το ρόλο των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, τη διαπλοκή τους με τους πολιτικούς, τον κρατικό μηχανισμό, τις μυστικές υπηρεσίες ημεδαπής και αλλοδαπής προσπαθεί να φωτίσει με ιστορική αναδρομή και στοιχεία η «Ε».

Επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα για το πότε ιδρύθηκαν, πώς έδρασαν στον κρατικό μηχανισμό, στην Εκκλησία, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας από την εποχή πριν από τη δικτατορία του Μεταξά ώς τη Μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα.Η δράση τους συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας και ο κεντρικός στόχος τους είναι (από τη γέννησή τους) η προώθησή τους στη δημόσια διοίκηση, στις εκάστοτε κυβερνήσεις, στις Μυστικές Υπηρεσίες, στις πρεσβείες, στην Ακαδημία και στα ΑΕΙ (στα οποία η δράση αυτή περιορίστηκε το 1982 με την εφαρμογή του Νόμου Πλαισίου στην πρώτη κυβέρνηση Αν. Παπανδρέου).Η «Ε» είχε ανοίξει τον φάκελο των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων από τις (29/6/1981), λίγα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση και μετά την επικράτηση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ -του μακροβιότερου Αρχιεπισκόπου στην Ιστορία της Ελλαδικής Εκκλησίας- που οριοθέτησε με τον λόγο του κατά την ενθρόνισή του (12.1.1974), τη δράση αυτών των οργανώσεων.Στο κλίμα μάς μεταφέρει με το βιβλίο του «Σεραφείμ, ο άνθρωπος που νίκησε τα γεγονότα» (εκδόσεις Βασδέκη, Αθήνα 1998) ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Β.Α. Λαμπρόπουλος. Γράφει μεταξύ άλλων:«Θεωρούμεν λίαν επιβεβλημένον καθήκον ημών να απευθύνωμε πατρικάς παραινέσεις προς τας εν γένει θρησκευτικάς οργανώσεις, σωματεία και συλλόγους και να παρακαλέσωμεν όπως εν χριστιανική υπακοή και ταπεινοφροσύνη προς την διοικούσαν Μητέραν Εκκλησίαν συμβάλλουσι εις την ειρήνευσιν αυτής, καθόσον η απειθαρχία, η ανυπακοή κείνται έξω και μακράν της χριστιανικής μάνδρας και αποτελούσιν ανατροπή της βασικής εντολής του Θείου των Εθνών Αποστόλου Παύλου "πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγων αποδώσαντες" (Εβρ. ιγ', 17). Διότι μη υποκριθώμεν ως αγνοούντες ότι εκείθεν εξεπορεύθησαν επ' εσχάτων πολλά τα δεινά εις βάρος κανονικών ιεραρχών, εξ αιτίας των οποίων και τελικώς εφυγαδεύθη η ειρήνη της Εκκλησίας». Οι τοποθετήσεις αυτές του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (αναφέρει ο δημοσιογράφος) ήταν θρυαλλίδα στις σχέσεις Σεραφείμ - ιεραρχίας - οργανώσεων, τα μέλη των οποίων κατάλαβαν ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος δεν επρόκειτο να «υπακούει» σε κελεύσματα που εκπορεύονταν από: την πλατεία Καρύτση («Ζωή»), τη Φλώρινα («Σταυρός» - διατηρούσε γραφεία και στην πλατεία Κάνιγγος), την οδό Σόλωνος («Σωτήρ») και από τα γραφεία της εφημερίδας «Ορθόδοξος Τύπος» (πολεμούσε λυσσαλέα με τους οργανωσιακούς τον Σεραφείμ). Ο Σεραφείμ έγινε Αρχιεπίσκοπος σε μια περίοδο δύσκολη και πολιτικά ερμαφρόδιτη. Στην εκκλησιαστική διοίκηση επικρατούσαν μέλη των θρησκευτικών οργανώσεων.Η αποκατάσταση των σχέσεων του Σεραφείμ με το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και με τα άλλα πρεσβυγενή Πατριαρχεία και Εκκλησίες (σχέσεις που είχαν διαταραχθεί στη δικτατορία, επί Ιερωνύμου) εξόργισε τους οργανωσιακούς.Μεταφέρουμε και πάλι από το βιβλίο του Β. Λαμπρόπουλου: «Ο Σεραφείμ, με την ενθρονιστήρια ομιλία του, έκοψε το βήχα σε σκληροπυρηνικούς αρχιερείς, που άντλησαν δύναμη επί 7 χρόνια, από τον παραιτηθέντα πρώην Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο. »Συνέρχονταν στην Κηφισιά και έπαιρναν αποφάσεις (σ.σ. αναφέρεται στον έκπτωτο Νικόδημο Γκατζηρούλη, τέως μητροπολίτη Αττικής και δραστήριο μέλος του «Σωτήρα»). Αυτοί είχαν περάσει στον ίδιο τον Ιερώνυμο και το στρατιωτικό καθεστώς, ότι η Ελλάδα έπρεπε να γίνει Πατριαρχείο και να κόψει τον ομφάλιο λώρο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο! Το περιβάλλον του Ιερωνύμου Κοτσώνη ήθελε να επαναλάβει την ιστορία του Θεοκλήτου Φαρμακίδη και των Βαυαρών της Αντιβασιλείας του Οθωνα. »Αυτή τη φορά, η σύγκρουση με το Φανάρι απέβλεπε να γίνει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Πατριάρχης Πάσης Ελλάδος, με ταυτόχρονη κατάργηση του Εκκλησιαστικού καθεστώτος της Κρήτης, της Δωδεκανήσου και του Αγίου Ορους!»Είχαν αναζητηθεί - προταθεί ως έδρες το Αγ. Ορος, η Αθήνα και η Ρόδος, να "καταληφθεί" το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την βοήθεια του στρατιωτικού καθεστώτος και να μεταφερθεί η έδρα του στην Ελλάδα. Η αντίληψη αυτή επέφερε ψύχρανση των σχέσεων του Ιερώνυμου με τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα».Σε επικοινωνία μας ο Β. Λαμπρόπουλος μας επιβεβαίωσε τα σχετικά με το σχέδιο και αποκάλυψε πως «αν αυτό πραγματοποιούνταν, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος θα γινόταν ο τότε μητροπολίτης Αττικής, μέλος του "Σωτήρα", Νικόδημος Γκατζηρούλης» (σ.σ. έκπτωτος σήμερα, που μαζί με τον επίσης έκπτωτο και "Ζωικό" Κωνσταντίνο Φαναριο-φαρσάλων άρχισαν πρόσφατα τον πόλεμο μέσω των εντύπων τους κατά του παραιτηθέντος μητροπολίτη Καρδίτσας Θεόκλητου Κουμαριανού). Ακόμη, μας αποκάλυψε ότι «ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Θέμελης, συνδιεκδικητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου των Αθηνών, κατά την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, μαζί με τον μητροπολίτη Κοζάνης Διονύσιο» έστειλαν στον ίδιο (Β. Λαμπρόπουλο) συγχαρητήρια επιστολή για τις αποκαλύψεις στο βιβλίο του «Σεραφείμ, ο άνθρωπος που νίκησε τα γεγονότα».Ο συγγραφέας στη συνομιλία μας συσχέτισε το σχέδιο των σκληροπυρηνικών Αρχιερέων του Ιερώνυμου για την άλωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τη στάση και τις μύχιες βλέψεις Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου και της "Χρυσοπηγής", έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου


http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=26.03.2005,id=39583312,53626832,61517136